این اصطلاح به این معناست که فروشنده، کالا را به حمل کننده کالایی که خود تعیین کرده است، تحویل می‌دهد، اما باید هزینه لازم جهت کرایه حمل و بیمه کالا را تا مقصد تعیین شده بپردازد.
پس از تحویل کالا به این روش، فروشنده تضمین نمی‌کند که کالا در شرایط سالم، به مقدار مشخص‌ شده یا حتی به ‌طورکلی به مقصد برسد. زیرا ریسک، از لحظه تحویل کالا به حمل‌کننده، به خریدار منتقل می‌شود، اما فروشنده همچنان موظف است قرارداد حمل کالا از محل تحویل تا مقصد توافق‌شده را منعقد کند.
برای مثال، اگر کالا در پکن (که بندر نیست) تحویل یک حمل‌کننده داده شود تا به بندر عباس (یک بندر) یا تهران (که بندر نیست) حمل شود، در هر دو حالت، تحویل و انتقال ریسک در پکن اتفاق می‌افتد، اما فروشنده موظف است قرارداد حمل را تا بندر عباس یا تهران ببندد.
این قاعده قابل استفاده برای هر نوع وسیله حمل‌ونقل می‌باشد و حتی در مواقعی که بیش از یک وسیله حمل‌ونقل به کار می‌رود نیز کاربردی است.
این مقاله برگرفته از سایت WWW.ICCWBO.ORG می‌باشد و توسط پویان همتی ترجمه شده است.

دو نقطه ریسک مهم در CIP طبق اینکوترمز 2020

• محل یا نقطه تحویل کالا (نقطه تحویل ریسک به خریدار بعد از بارگیری روی اولین وسیله حمل بین المللی).
• محل یا نقطه مقصد توافق‌شده (نقطه پرداخت هزینه‌ها در مقصد تعیین شده توسط فروشنده).

فروشنده باید بیمه‌ای برای پوشش ریسک خریدار در برابر فقدان یا آسیب به کالا، از نقطه تحویل تا حداقل نقطه مقصد تهیه کند. این موضوع ممکن است در کشورهایی که خرید بیمه باید به ‌صورت محلی انجام شود، مشکل ایجاد کند. در چنین مواردی، طرفین می‌توانند به‌جای CIP از قاعده CPT استفاده کنند.
در اینکوترمز 2020، فروشنده موظف است، بیمه‌ای با بیشترین سطح پوشش فراهم کند، اما طرفین می‌توانند بر سر سطح پایین‌تری از پوشش بیمه نیز توافق کنند. طرفین قرارداد باید مکان‌های تحویل و مقصد را تا حد ممکن به ‌طور دقیق مشخص کنند، به ‌ویژه در مواقعی که بیش از یک حمل‌کننده درگیر حمل کالا باشد.
مشخص کردن دقیق محل تحویل و مقصد در قرارداد بسیار مهم است، به‌ویژه زمانی که چندین حمل‌کننده درگیر فرآیند حمل کالا هستند و هرکدام یک بخش از مسیر را پوشش می‌دهند. اگر طرفین محل یا نقطه دقیق تحویل را تعیین نکنند، ریسک کالا به‌ طور پیش‌فرض در لحظه تحویل به اولین حمل‌ کننده، که به انتخاب فروشنده است، به خریدار منتقل می‌شود. اگرطرفین بخواهند که انتقال ریسک در مرحله‌ای بعدی (مثلاً در یک بندر یا در یک فرودگاه) یا زودتر اتفاق بیافتد، باید این موضوع را در قرارداد خود مشخص کنند. مشخص کردن دقیق نقطه داخل محل مقصد توافق‌ شده نیز بسیار مهم است، زیرا فروشنده موظف است قرارداد حمل‌ونقل و بیمه را تا آن نقطه منعقد کند و تمام هزینه‌های حمل و بیمه تا آن نقطه بر عهده وی می‌باشد.
اگر فروشنده طبق قرارداد حمل‌ونقل، هزینه‌های تخلیه در محل مقصد را متحمل شود، نمی‌تواند این هزینه‌ها را جداگانه از خریدار مطالبه کند، مگر اینکه طرفین توافق دیگری داشته باشند.

تعهدات وهزینه های فروشنده در اینکوترمز 2020 CIP

• فروشنده موظف است کالا را برای صادرات ترخیص کند (در صورت لزوم).
• فروشنده تعهدی برای ترخیص کالا برای واردات، عبور از کشورهای ثالث، پرداخت حقوق گمرکی یا انجام تشریفات گمرکی واردات ندارد. 
• هزینه‌های صادرات و ترانزیت، شامل:
گمرک، مالیات، مجوزهای صادرات و ترانزیت، ترخیص امنیتی صادرات و اخذ مجوزهای رسمی.

• هزینه‌های کنترل کیفی، ازجمله:

کنترل کیفیت، اندازه‌گیری، وزن‌کشی، شمارش و بسته‌بندی با برچسب‌گذاری مناسب.

• هزینه‌های مربوط به حمل‌ونقل و ارسال کالا تا زمان تحویل به خریدار.

• هزینه‌های صدور و ارسال فاکتور تجاری.

• هزینه‌های مربوط به:

انعقاد قرارداد حمل، بسته‌بندی، و برچسب‌گذاری مناسب برای حمل کالا.

• هزینه‌های بیمه حمل‌ونقل و اطلاع‌رسانی به خریدار در مورد تحویل کالا به حمل‌کننده.

• هزینه‌های تخلیه در مقصد، در صورتی که در قرارداد حمل قید شده باشد.

• انجام کلیه وظایف و شرایط تحویل مشخص‌شده در قرارداد.

• تحویل کالا به حمل‌کننده در تاریخ توافق‌شده.

• تنظیم قرارداد حمل از نقطه تحویل تا مقصد تعیین‌شده.

• رعایت کلیه مقررات امنیتی مربوط به حمل‌ونقل تا مقصد.

• فروشنده باید تمامی وظایف مشخص‌شده در قرارداد را انجام دهد.

• مطابق با کلیه مقررات امنیتی حمل‌ونقل تا مقصد عمل کند.

• به خریدار در دریافت اسناد مورد نیاز برای ترانزیت و تشریفات ترخیص واردات کمک کند.   

تعهدات و هزینه های خریدار در اینکوترمز 2020 CIP

• هزینه‌های تشریفات واردات، شامل:
گمرک، مالیات، مجوزهای واردات و ترانزیت، ترخیص امنیتی واردات و دریافت مجوزهای رسمی.

• هزینه‌های دریافت مجوزهای رسمی.

• هزینه‌های دریافت اسناد یا نسخه‌های الکترونیکی آنها که خریدار برای واردات یا ترانزیت کالا نیاز دارد.

• هزینه‌های مربوط به کالا از لحظه‌ای که روی کشتی تحویل داده می‌شود.

• هزینه‌های اضافی درصورتی‌که خریدار زمان حمل یا محل مقصد را به فروشنده اطلاع ندهد.

• هزینه‌های تخلیه کالا، مگر اینکه قرارداد حمل خلاف آن را تعیین کرده باشد.

• تحویل گرفتن کالا.

• انجام و پرداخت هزینه‌های ترخیص واردات.

• دریافت اسناد لازم برای واردات و ترانزیت.

• کمک به فروشنده، در صورت درخواست او، برای دریافت اسناد لازم جهت تشریفات صادرات (با قبول ریسک و هزینه‌های مربوطه).

• اطلاع‌رسانی به فروشنده درباره محل و تاریخ تحویل.