در این اصطلاح فروشنده کالا را بعد از بارگیری در مبدا به شرکت حمل بین‌المللی تحویل می‌دهد فروشنده موظف است کرایه حمل و دیگر هزینه‌های متعارف تا بندرمقصد را پرداخت نماید. در این صورت، ریسک از بین رفتن یا آسیب دیدن کالا در لحظه‌ای که کالا روی عرشه کشتی قرار می‌گیرد، به خریدار منتقل می‌شود. به عبارت دیگر فروشنده تعهد خود را در قبال تحویل کالا انجام داده است، حتی اگر کالا در شرایط سالم، با کمیت ذکرشده به مقصد نرسد مسئولیتی متوجه فروشنده نیست.

کاربرد قاعده CIF

این قاعده فقط برای حمل‌ونقل دریایی یا آبراهه‌های داخلی قابل استفاده است. همچنین در مواردی که بیش از یک نوع روش حمل‌ونقل استفاده می‌شود. در مواردی که تحویل کالا به شرکت حمل در پایانه کانتینری رایج است باید به‌جای CIF از قاعده مناسب‌تری مانند CIP استفاده شود.

دو بندر مهم در قاعده CIF

در قاعده CIF، دو بندر اهمیت دارند:

بندری که کالا در آن روی کشتی قرار می‌گیرد (بندر مبدا) و بندری که به‌عنوان مقصد کالا توافق شده است. ریسک از فروشنده به خریدار زمانی منتقل می‌شود که کالا روی کشتی در بندر مبدا قرار می‌گیرد. با این حال، فروشنده موظف است قراردادی برای حمل کالا از بندر مبدا تا بندر مقصد منعقد کند. برای مثال، اگر کالا در بندر شانگ‌های روی کشتی بارگیری شود تا به بندر ساوتهمپتون حمل شود، تحویل در لحظه بارگیری در شانگ‌های صورت گرفته است و ریسک در همان لحظه به خریدار منتقل می‌شود؛ در حالی که فروشنده باید قرارداد حمل از شانگ‌های تا ساوتهمپتون را فراهم کند.
اگرچه در قرارداد همیشه بندر مقصد را مشخص می‌شود، اما ممکن است بندرمبدا مشخص نشده باشد. اگر این بندر برای خریدار اهمیت داشته باشد، بهتر است که طرفین آن را با دقت و وضوح در قرارداد تعیین کنند.
همچنین، بهتر است طرفین نقطه دقیق مورد توافق در بندر مقصد را مشخص کنند، زیرا کلیه هزینه‌ها تا آن نقطه بر عهده فروشنده خواهد بود. فروشنده موظف است قرارداد یا قرارداد‌هایی را برای حمل کالا از بندر مبدا تا بندر مقصد یا نقطه‌ای مشخص در آن بندر (در صورت توافق در قرارداد فروش) منعقد کند.

ممکن است حمل‌ونقل از طریق چند شرکت حمل در مسیر‌های مختلف دریایی انجام شود؛ برای مثال، ابتدا از هنگ‌کنگ تا شانگ‌های با یک کشتی، و سپس از شانگ‌های تا ساوتهمپتون با کشتی اقیانوس‌پیما. در این شرایط، این سؤال پیش می‌آید که ریسک از چه زمانی به خریدار منتقل می‌شود، در هنگ‌کنگ یا در شانگهای؟ یعنی تحویل واقعاً در کجا صورت گرفته است؟ ممکن است طرفین این موضوع را در قرارداد فروش مشخص کرده باشند. اما اگر قرارداد در این باره ساکت باشد، به طور پیش‌فرض این است که ریسک از زمانی منتقل می‌شود که کالا به نخستین شرکت حمل تحویل داده می‌شود، یعنی در هنگ‌کنگ؛ این امر زمانی را که در آن خریدار متحمل ریسک از بین رفتن یا آسیب به کالا می‌شود، افزایش می‌دهد. اگر طرفین بخواهند که ریسک در مرحله‌ای دیرتر (مثلاً در شانگهای) منتقل شود، باید آن را به‌صورت واضح در قرارداد فروش مشخص کنند.
طبق مقررات اینکوترمز 2020، فروشنده مکلف است حداقل پوشش بیمه‌ای مطابق با کلوز C از مؤسسات بیمه‌ای دریایی را تهیه نماید. این نوع بیمه تنها برخی از ریسک‌های پایه‌ای و حداقلی مانند آتش‌سوزی، انفجار، واژگونی یا غرق شدن وسیله حمل را پوشش می‌دهد.
            
نکته مهم: چنانچه خریدار مایل به دریافت پوشش‌های گسترده‌تری مانند کلوز  A یا B باشد (که شامل خطرات بیشتری از جمله دزدی، شکستگی، آب‌خوردگی و غیره هستند)، باید یا خود نسبت به خرید آن اقدام نماید یا پیش از انعقاد قرارداد، توافقی صریح با فروشنده انجام دهد تا فروشنده مسئول خرید بیمه‌نامه کامل‌تر شود.
هرچند فروشنده وظیفه دارد بیمه‌نامه را تهیه و قرارداد بیمه را منعقد کند، اما هیچ مسئولیتی نسبت به وقوع خسارت یا آسیب دیدن کالا پس از بارگیری ندارد. ریسک کالا از زمان بارگیری روی کشتی به خریدار منتقل می‌شود و در صورت وقوع حادثه، خریدار است که باید برای دریافت خسارت به شرکت بیمه مراجعه نماید.

اعتبار بیمه نامه در قرارداد CIF

برای اعتبار بیمه‌نامه در قرارداد CIF، نکات زیر باید رعایت گردد:
اعتبار شرکت بیمه‌گر: باید بیمه‌نامه از سوی شرکتی با شهرت خوب و اعتبار حرفه‌ای صادر شده باشد.
ذی‌نفع بیمه‌نامه: خریدار یا فردی که منافع بیمه‌پذیر دارد باید به‌صورت صریح به‌عنوان ذی‌نفع در بیمه‌نامه قید شود تا بتواند پیگیری دریافت خسارت را انجام دهد.
واحد پولی بیمه‌نامه: باید بیمه‌نامه به همان ارز قرارداد فروش صادر شود تا از بروز اختلافات احتمالی جلوگیری شود.

این مقاله برگرفته از وب‌سایت رسمی اتاق بازرگانی بین‌المللی (International Chamber of Commerce) به آدرس [WWW.ICCWBO.ORG] می‌باشد که توسط آقای پویان همتی ترجمه شده است.