ملاحظات پس از واگذاری spin off17
حتی پس از تکمیل فرآیند واگذاری، ممکن است برخی از بدهی‌ها همچنان برعهدۀ شرکت مادر یا واحد واگذار شده باقی بماند. پرداختن به این بدهی‌های باقی‌مانده و ایجاد شفافیت دربارۀ مسئولیت هریک از طرفین، برای جلوگیری از اختلافات حقوقی آتی ضروری است.
راهنمای مطالعه
الف) بدهی‌های باقی‌مانده بر عهدۀ شرکت مادر
بدهی‌های پیش از معامله: شرکت مادر ممکن است بدهی‌هایی را که پیش از واگذاری ایجاد شده ولی به خریدار منتقل نشده‌اند، حفظ کند. این بدهی‌ها می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
تعهدات مالی: هرگونه بدهی جاری که شرکت مادر متحمل شده است، از جمله اوراق قرضه یا وام‌ها.
ریسک‌های دعاوی حقوقی: دعاوی یا شکایات حقوقی معلق پیش از واگذاری ممکن است همچنان بر عهدۀ شرکت مادر باقی بماند، حتی اگر به کسب‌وکار واگذار شده مرتبط باشد. توافق‌نامه واگذاری باید به‌طور شفاف مسئولیت هرگونه دعاوی یا شکایات احتمالی پس از بسته‌شدن معامله را مشخص کند.
مسئولیت‌های زیست‌محیطی: در مواردی که دارایی‌هایی مانند املاک یا تأسیسات تولیدی وجود دارد، ممکن است شرکت مادر مسئولیت پاکسازی یا رعایت مقررات زیست‌محیطی را حفظ کند، به‌ویژه اگر این بدهی‌ها پیش از معامله مشخص شده باشند.
بدهی‌های مالیاتی: شرکت مادر ممکن است برخی بدهی‌های مالیاتی را نیز حفظ کند، از جمله تعهدات مرتبط با مالیات بر عایدی سرمایه یا مالیات بر نقل‌وانتقال ناشی از واگذاری. مشاوران حقوقی باید از تنظیم صحیح وضعیت مالیاتی واگذاری اطمینان حاصل کنند تا از پیامد‌های مالیاتی پیش‌بینی‌نشده جلوگیری شود.
ب) بدهی‌های منتقل‌شده به واحد واگذار شده
بدهی‌های پذیرفته‌شده: واحد واگذار شده ممکن است در چارچوب معامله، برخی بدهی‌ها را به عهده بگیرد، به‌ویژه آن‌هایی که مستقیماً با دارایی‌های فروخته‌شده مرتبط هستند. این بدهی‌ها می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
تعهدات قراردادی: بدهی‌های ناشی از قرارداد‌های موجود با مشتریان یا تأمین‌کنندگان که به خریدار منتقل شده‌اند.
مزایا و دعاوی کارکنان: بدهی‌های مرتبط با مزایای کارکنان یا دعاوی جبران خسارت کارگران که همراه با نیروی کار منتقل شده‌اند.
مسئولیت‌های محصول یا خدمات: اگر واحد واگذار شده همچنان محصولات یا خدمات مشابه ارائه دهد، ممکن است مسئول دعاوی مربوط به مسئولیت محصول، ضمانت‌نامه‌ها یا تعهدات خدماتی مرتبط با کسب‌وکار پیشین باشد.
مفاد جبران خسارت توافق‌نامه واگذاری باید ریسک بدهی‌های آتی را میان شرکت مادر و واحد واگذار شده تقسیم کند. این مفاد مشخص می‌کنند که کدام طرف مسئول انواع خاصی از بدهی‌هاست و تحت چه شرایطی طرف مقابل می‌تواند مطالبۀ جبران خسارت کند.
بدهی‌های ناشی از توافق‌نامه خدمات انتقالی TSA در صورت وجود TSA، طرفین باید نسبت به بدهی‌های احتمالی مرتبط با این خدمات در دوره‌گذار هوشیار باشند. این موارد می‌تواند شامل مشکلات عملیاتی، عدم تحقق سطح توافق‌شده خدمات یا نقض قرارداد در ارائۀ خدمات توافق‌شده باشد.
حل‌وفصل اختلافات: باید سازوکاری برای حل هرگونه اختلاف مرتبط با بدهی‌های مستمر ایجاد شود، به‌ویژه در مواردی که دربارۀ مسئولیت برخی تعهدات اختلاف وجود دارد. تعیین رویه‌های شفاف برای حل اختلاف (مانند میانجی‌گری یا داوری) می‌تواند از درگیری‌های حقوقی طولانی و پرهزینه جلوگیری کند.
پس از تکمیل واگذاری، هر دو طرف شرکت مادر و واحد واگذار شده با مجموعه‌ای از تعهدات پس از بسته‌شدن معامله روبه‌رو هستند که هدف آن‌ها تضمین‌گذار روان و تداوم موفقیت عملیاتی است. این تعهدات شامل ایجاد خدمات انتقالی، مدیریت انتقال کارکنان و حفظ روابط با مشتریان می‌شود. همچنین، طرفین باید هرگونه بدهی مستمر را مدیریت کرده و تقسیم مسئولیت‌ها در زمینۀ بدهی‌ها، دعاوی، مالیات‌ها و سایر تعهدات را به‌صورت شفاف و با ضمانت‌های قانونی تعیین کنند.
مدیریت مؤثر این عناصر پس از بسته‌شدن معامله می‌تواند از بروز اختلافات جلوگیری کرده، ریسک‌ها را کاهش دهد و شرایطی را فراهم سازد تا هر دو طرف بتوانند بدون نگرانی از تعهدات گذشته، راهبرد‌های تجاری خود را پیش ببرند. مشاوران حقوقی در این میان نقش کلیدی در تسهیل این ملاحظات دارند؛ از جمله ارائۀ راهکار در تخصیص بدهی‌ها، تضمین رعایت تعهدات قراردادی و رسیدگی به چالش‌های عملیاتی باقی‌مانده.