قرارداد اجاره رستوران و برند، توافقی جامع است که به موجب آن، مالک یک برند و رستوران، اجازه استفاده از نام تجاری، لوگو، منوی غذا، روش‌های پخت و سایر عناصر مشخصه‌ساز برند خود را به فرد یا شرکتی دیگر واگذار می‌کند. این قرارداد معمولاً شامل مواردی همچون مدت اجاره، مبلغ اجاره، نحوه استفاده از برند، تعهدات طرفین، شرایط فسخ قرارداد و... است.

یکی از مهم‌ترین ریسک‌های این قرارداد، سوء استفاده از برند توسط مستأجر است. اگر مستأجر به تعهدات خود عمل نکند و از برند به شیوه‌ای نامناسب استفاده کند، می‌تواند به اعتبار برند اصلی آسیب جدی وارد کند. همچنین، ممکن است اختلافاتی بر سر تفسیر مفاد قرارداد، نحوه محاسبه اجاره، یا کیفیت محصولات و خدمات ارائه شده به وجود آید. عدم وجود ضمانت‌های کافی در قرارداد نیز می‌تواند منجر به زیان مالی برای مالک برند شود.

از دیگر ریسک‌های این قرارداد می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

عدم رعایت استانداردهای کیفی توسط مستأجر، تخلف از قوانین بهداشتی و ایمنی، رقابت ناسالم با سایر شعب برند، و عدم پرداخت به موقع اجاره.

برای کاهش این ریسک‌ها، بهتر است قرارداد اجاره با دقت و توسط افراد متخصص تنظیم شود و شامل مفاد دقیقی در مورد تعهدات طرفین، نحوه نظارت بر فعالیت‌های مستأجر، و ضمانت‌های مالی باشد. همچنین، بهتر است پیش از انعقاد قرارداد، اعتبار و سابقه مستأجر به دقت بررسی شود.