قرارداد نظارت کارگاهی، به‌عنوان یک قرارداد مهم برای کارفرما چه در بخش دولتی و چه در بخش خصوصی، به‌منظور تعیین چارچوب‌های نظارتی و ارزیابی کیفیت در پروژه‌های عمرانی، زیرساختی و حتی ساختمانی تنظیم می‌شود. این قرارداد به‌عنوان یک ابزار حیاتی برای تضمین انطباق با استانداردهای قانونی و فنی عمل می‌کند. در این قرارداد، ناظر وظیفه دارد تا به‌طور منظم بر روند اجرای پروژه نظارت کرده و گزارش‌هایی در مورد پیشرفت کار و مشکلات احتمالی تهیه کند. این قرارداد شامل جزئیاتی همچون حدود مسؤولیت‌ها، مراحل اجرایی، معیارهای ارزیابی، و روش‌های رسیدگی به تخلفات است. یکی از جنبه‌های کلیدی این قرارداد، تعیین سازوکارهای ارتباطی میان کارفرما و ناظر است که در آن، ناظر موظف است به‌طور شفاف و دقیق تمامی اطلاعات مربوط به پروژه را به کارفرما منتقل کند. این امر باعث می‌شود تا کارفرما از وضعیت واقعی پروژه آگاهی یابد و بتواند تصمیمات آگاهانه‌تری اتخاذ کند. همچنین، این قرارداد می‌تواند شامل بندهایی درباره تعهدات مالی و زمان‌بندی‌های اجرایی باشد، که در صورت عدم رعایت آن‌ها، ناظر ممکن است با عواقب قانونی مواجه شود. البته نظارت های ناظر می تواند در بخش های مختلف یک قرارداد وجود داشته باشد مثلا در یک قرارداد ای. پی. سی ناظر می تواند در بخش مربوط به طراحی، تهیه و تأمین مواد اولیه و ساخت نظارت مستقیم و مستمر داشته باشد. مثلا بسیار شایع است کارفرما خرید مواد و تجهیزات برای احداث و ساخت را منوط به تائید ناظر قرارداد می نماید. در نهایت، قرارداد نظارت کارگاهی به‌عنوان یک ابزار کلیدی برای مدیریت ریسک‌های پروژه و اطمینان از رعایت ضوابط قانونی و فنی در پروژه‌های ساختمانی به شمار می‌آید و می‌تواند به‌عنوان یکی از اجزای اساسی در برنامه‌ریزی و اجرای موفق پروژه‌ها در نظر گرفته شود.