در این بخش قصد داریم به صورت تخصصی شما را با قرارداد لیسانس آشنا کنیم؛ از اینرو از شما تقاضا می کنیم تا پایان با ما همراه باشید. قرارداد واگذاری لیسانس انحصاری، یک توافق قانونی است که بر اساس آن، مالک یک حق مالکیت معنوی (مانند حق اختراع، علامت تجاری یا حق نشر) اجازه می‌دهد که طرف دیگر (لیسانس‌گیرنده) از آن حق به طور انحصاری بهره‌برداری کند. این نوع قرارداد معمولاً شامل شرایط دقیق مربوط به مدت زمان، قلمرو جغرافیایی، نوع استفاده، و شرایط مالی نظیر حق امتیاز یا پرداخت‌های مربوط به فروش می‌باشد. در این قرارداد، به جزئیات حقوق و تعهدات هر یک از طرفین به دقت پرداخته می‌شود، که تضمین‌کننده حقوق قانونی هر طرف و تعیین‌ کننده مسؤولیت‌های متقابل است. همچنین، قرارداد واگذاری لیسانس انحصاری می‌تواند شامل بندهای خاصی باشد که نحوه خاتمه، تجدید و تعدیل شرایط را مشخص می‌کند. از منظر حقوقی، این قرارداد باید با قوانین مربوطه در حوزه مالکیت معنوی و تجاری تطابق داشته باشد تا از اعتبار و قابلیت اجرایی آن اطمینان حاصل شود.

Contracts License یا قرارداد های لیسانس، قراردادی است عهدی، تعاهدی و اغلب تشریفاتی. ماهیت آن با هیچ یک از عقود معین در قانون مدنی ایران کاملا منطبق نیست و به نظر می‌رسد که عقدی بی نام و تابع ماده 10 قانون مدنی باشد. قرارد های لیسانس با حقوق مالکیت فکری گره خورد است و در واقع در حقوق داخلی ایران می توان آن را زیر مجموعه حقوق مالکیت فکری قرار داد. در قرارداد های لیسانس انحصاری، گیرنده لیسانس هرگز حق واگذاری و دادن لیسانس فرعی به دیگری را ندارد. بنابراین برای حفظ حقوق طرفین پیشنهاد می کنیم از قرارداد لیسانس انحصاری سامانه قرارداد های «سایت امضاء» حتما استفاده نمایید.