قرارداد اجاره خودرو باری، به‌عنوان یک توافق‌نامه تجاری و حقوقی، تعهداتی را بین اجاره‌دهنده و اجاره‌کننده ایجاد می‌کند.این قرارداد می تواند مبتنی بر قرارداد اجاره موضوع قانون مدنی و ماده 516 آن قانون( اجاره متصدی حمل و نقل ) باشد و یا می تواند طبق قواعد قرارداد حمل و نقل به عنوان یکی از مشاغل و معاملات تجارتی موضوع بند 2 ماده 2 قانون تجارت باشد . البته این دونوع ابتناء قانونی با یکدیگر دارای تفاوت های اساسی قانونی است به طوری که قرارداد های متصدیان حمل و نقل موضوع قانون مدنی تابع قواعد اجاره است در حالیکه طبق ماده 378 قانون تجارت اصولا قرارداد های حمل و نقل تابع احکام عقد وکالت است مگر در اموری که استثناء شده است. همچنین از دیگر تفاوت های میان قرارداد اجاره خودرو باری با قرارداد های حمل و نقل قانون تجارت دارد مبانی مسؤولیت مدنی است که در هر دو آن ها تفاوت وجود دارد. به گونه ای که در ثانون تجارت اصل بر مسؤولیت متصدی حمل و نقل است.

 این قرارداد شامل عناصر اصلی قراردادهای اجاره، از جمله تعهدات، حقایق قانونی و مالیات‌های مربوطه می‌باشد. اجاره‌دهنده، به عنوان مالک قانونی، اجازه استفاده از خودرو را به اجاره‌کننده می‌دهد، در حالی که اجاره‌کننده موظف است هزینه مشخص‌شده را به اجاره‌دهنده پرداخت کند و از خودرو در چارچوب‌های تعیین‌شده استفاده کند. همچنین، این قرارداد باید شامل جزئیات مرتبط با بیمه خودرو و مسؤولیت‌های مالی طرفین در صورت وقوع خسارت باشد. البته قرارداد های اجاره خودرو باری با راننده را می توان به نوعی ترکیبی از قرارداد های اشیاء و اشخاص تلقی نمود؛ چراکه ترکیبی از اجاره خودرو باری و اجاره اشخاص و راننده به عنوان اجیر است.

به‌منظور حفظ منافع هر دو طرف و جلوگیری از بروز اختلافات، پیشنهاد می‌شود که این قرارداد توسط یک قرارداد نویس با تجربه تنظیم گردد.