تعهد نامه عدم افشا و محرمانگی اطلاعات
تعهدنامه عدم افشا و محرمانگی اطلاعات توافقی است که بین اشخاصی که قصد دارند اطلاعاتی را برای انجام کار یا خدمت مشخصی در اختیار یکدیگر قرار دهند، منعقد می شود که در آن یک طرف (دارنده) اطلاعات حساس را در اختیار طرف دیگر (گیرنده) قرار می دهد و گیرنده متعهد می شود که این اطلاعات را فاش نکند. از دیدگاه دارنده اولیه، این تعهدنامه فرصتی است برای حفاظت از اطلاعات کلیدی و محرمانه، که می تواند به حفظ مزیت رقابتی و منافع تجاری کمک کند. از دیدگاه گیرنده، این تعهدنامه تضمینی است برای دسترسی به اطلاعات ضروری در یک محیط امن، که به او اجازه می دهد تا همکاری موثری با دارنده داشته باشد. گیرنده انتظار دارد که با رعایت این تعهدنامه، اعتماد دارنده را جلب کند و از عواقب قانونی ناشی از نقض محرمانگی جلوگیری کند.
قرارداد محرمانگی یک توافقنامه است که بین دو یا چند طرف منعقد میشود تا اطلاعات حساس و محرمانهای که در طول همکاری به اشتراک گذاشته میشود، محفوظ بماند. این قرارداد معمولا در پروژه ها یا تعاملات تجاری به کار میرود که در آن طرفین نیاز به تبادل اطلاعات خاصی مانند: تکنولوژی، فرایند تولید، برنامه های کسبوکار و سایر اطلاعات کلیدی دارند. هدف اصلی این قرارداد، جلوگیری از افشای این اطلاعات به افراد یا سازمانهای غیرمجاز و محافظت از منافع تجاری طرفین است.
در حقوق، قرارداد محرمانگی یا NDA (Non-Disclosure Agreement (یک توافق قانونی است که به منظور حفظ اسرار تجاری و اطلاعات حساس بین طرفین ایجاد میشود. این قرارداد به طور خاص تعریف میکند که چه نوع اطلاعاتی محرمانه محسوب میشوند، چه مدت زمان این محرمانگی برقرار است، و عواقب نقض قرارداد چیست. در صورت نقض این قرارداد، طرف متضرر میتواند از طریق مراجع قضایی علیه طرف ناقض اقدام کند و درخواست جبران خسارت کند. البته یکی از نکات مهم در قرارداد محرمانگی، اثبات قرار دادن اطلاعات در اختیار متعهد است.
- بنابراین لازم است در این خصوص صورت‌جلسهای تنظیم شود که متعهد، به دریافت اطلاعات اقرار نماید. همچنین، معمولا مشخص میشود که چه نوع اطلاعاتی استثنا شده و شامل محرمانگی نمیشود. به علاوه، این قرارداد میتواند شامل بندهایی درباره حل و فصل اختلافات و شرایط فسخ نیز باشد. به طور کلی، این نوع قراردادها به ویژه در صنایع فناوری، دارویی و مشاوره بسیار رایج است.